Aku Ora Ngerti
Kangmas,
Kadang aku ora ngerti,
ora mudeng
karo dalan kang tak pecaki.
Ndisik mula nalika lagi tak
niati,
rasaku wis saguh ngancani Kangmas nganti tumekaning pati.
Nanging kabeh kang tak temoni
mung gawe kuciwane ati.
Gela,
nanging aku kudu pie, Kangmas ora kersa ngandani.
Jare wong wedok kui kudu percaya
marang guru laki,
Nanging Kangmas sajak ora isa tak
percayani.
Kangmas,
Menungsa urip kui kudu duwe
krenteg suci lan karep kang gede.
Nanging kenapa uripmu kaya mung
trima kaya ngono kui?
Urip sakmadya, aku bisa ngerti.
Nanging ora njur duwe karep sak
kepenake ati.
Sesuk.
Sesuk.
Lan sesuk.
Nganti entek sesuk nanging wis
pirang-pirang sasi.
Banjur saiki taun wis ganti....
Kangmas ajeg kaya wingi uni.
Gelane rasa atiku nalika bali.
Kayane aku kudu maneh lunga luwih
suwi.
Kangmas,
Nganti kapan awake dewe arep kaya
ngene iki?
“Embuh, aku ora ngerti.” Suaramu
semaur kanti grogi.
Kandamu awake dewe sak derma
titah kang nglakoni.
“Nanging aku wis kesel nglakoni
urip kaya ngene iki.” Aku ora bisa matur kanti ngati-ati.
Duh Gusti....
Impenku ndisik,
Kangmas isa tak
jak bareng mecaki langkah nuju impen suci.
Gawe usaha kanggo masa depan
awake dewe supaya isa luwih mandiri.
Supaya bisa biyantu liyan,
Sedulur-sedulur kang uripe luwih
sengsara kaya jaman saiki.
Nanging nalika aku bali,
Apa kang tak temoni?
Niatku bali mung arep ngewangi.
Sethitik isa-a ngenteng-ngentengi
tugas wajibmu kang abot kui....
Oalaaah Gusti.
Modal entek.
Bekakas resik blas ora ana sisa.
Dagangan laris gusis ninggal rasa
kecewa.
Kepie caraku ngerti,
Nyatane Kangmas ora mung gawe
kuciwa.
Nanging ngentekne ati.
Tur ajeg wae semaur sesuk lan
sesuk tumeka saiki....
“Gusti, nyuwun paringi sabar
ngelakoni.”
Aku mung isa nyebut ana njero
ati.
Nglipar, 10/05/2020